استفاده از RF در طرحهایتان راه حل مناسبی است. ولی اگر شما نیز مانند من مبتدی باشید , ساختن موفقیت آمیز یک فرستنده-گیرنده Solid RF سخت است.
وقتی که من شروع به کار کردم ,نمی دانستم فلز برد بورد[1] مانند خازنهای کوچکی عمل نموده و باعث اعوجاج سیگنال فراوانی شده ,که در نتیجه عملکرد و پویایی مدار تغییر میکند.
پس از تحقیق زیاد جفت فرستنده-گیرنده TWS 434 و RWS 434 از Reynolds Electronics را پیدا کردم.البته من تولیدات مشابهی از MING Microsystems و Radioshack را نیز امتحان کردم, اما محصول Reynolds Electronics از لحاظ قابلیت , قیمت و راحتی کار با آن بهتر از بقیه بود.بنابراین به کمک آن و نیز دو میکروکنترلر PIC16F84 [2] کار کردن روی رابط سریال RF خود که واسط بین کنترل گر(جوی استیک[3]) و روبوت بود را شروع کردم.
من متوجه شدم جفت مدار فرستنده-گیرنده و ارتباط سریال تعبیه شده در زبان برنامه نویسی PICBasic موجود در PIC های من,با یکدیگر به خوبی کار می کنند.من مطمئن نبودم , مدار با تبادل سریال غیرهمزمان و با نرخ[4] (باود) 9600 خوب کار کند چون در سرعتهای بالا انتظار یک سری مشکلات را داشتم, اما در عمل به اشکالات اندکی برخورد کردم.من به سادگی موقعیت پتانسیومتر موجود در جوی استیک را با استفاده از دستور POT که از دستورات PICBasic است, خواندم و نتیجه را در موقعیت B0 قرار دادم. و از آنجا با دستور SEROUT محتوای B0 حافظه را به پایه 6 فرستنده TWS 434 ارسال نمودم تا داده دریافتی از پین 3 , RWS 434 را خوانده و حاصل را در B0 قرار دهدم.
مقادیر موجود در B0 با موقعیت جوی استیک رابطه مستقیم دارد.ورودی بالاتر از 150 نشانگر “راست” است , پایین تر از 106 علامت چرخش به “چپ” بوده و میان این دو , نشان دهنده “مرکز” است.با استفاده از این اعداد می توان یک محدوده تعریف کرد.