پوست انسان حاوی سلولهای عصبی حساسی است که فشار، دما و دیگر حسها را تشخیص می‌دهد وامکان تعاملات لمسی را با محیط اطراف برقرار می‌کند. برای دستیابی به این توانایی ها در رباتها و قطعات پروتز محققان تلاش کردند پوست الکترونیکی را توسعه دهند. آنها روش جدیدی ارائه کرده اند که یک پوست بسیار نازک و انعطاف پذیر الکترونیکی ایجاد می‌کند و می‌توان از آن برای تعاملات گوناگون انسان و ماشین استفاده کرد.
پوست الکترونیکی در موارد بسیار زیادی از جمله قطعات پروتز، مانیتورهای پوشیدنی، رباتها و واقعیت مجازی کاربرد دارد. چالش اصلی، انتقال مدار الکترونیکی بسیار نازک بر روی سطح سه بعدی است که به اندازه کافی انعطاف پذیر و قابل خم شدن باشد تا بتواند به راحتی حرکت کند. تعدادی از محققان تتوهای الکترونیکی انعطاف پذیر را ارائه کردند اما تولید آنها کُند و گران است و نیاز به اتاقهای خاصی چون اتاقهای لیتوگرافی نوری دارد.
محمود توکلی، کارامل مجیدی و همکارانش یک روش سریع، ساده و ارزان برای تولید مدارهای نازک با میکروالکترونیکهای مجتمع ارائه دادند. در این روش جدید محققان یک مدار را با یک پرینتر لیزری معمولی بر روی یک صفحه از کاغذ انتقال تتو ترسیم می‌کنند.پس از آن روی مدار را با خمیر نقره می‌پوشانند. بر روی خمیر نقره، آلیاژ فلز مایع گالیوم-ایندیو اضافه می‌شود تا رسانایی و انعطاف پذیری مدار را افزایش یاید. در نهایت قطعات الکترونیکی مثل میکروچیپ با یک چسب رسانا به مدار اضافه می شود. محققان تتوی الکترونیکی را به اشیاء مختلف منتقل کردند و در چند کاربرد از این روش جدید استفاده کردند. کنترل بازوی پروتز ربات، مونیتورینگ فعالیت عضلات اسکلتی انسان و قرار دادن سنسورهای همسایگی در مدل سه بعدی دست از جمله آنهاست.
